Zaburzenia lękowe

Są rodzajem zaburzeń depresyjnych.Ujawniają się zazwyczaj bez powodu w sytuacjach, które normalnie go nie wywołują. Dolegliwości lękowe zazwyczaj lokalizują się w nadbrzuszu lub klatce piersiowej. Osoba chora staje się nadpobudliwa i często cierpi na bezsenność.

Lęk towarzyszy nam w niektórych sytuacjach, może on być motywujący, kiedy w szkole nie chcemy dostać złej oceny, lub przygotowujemy się do pierwszej sesji na studiach. Jednak gdy towarzyszy on nam przez większość bądź cały czas W takim przypadku lęk można uznawać za patologiczny i może on świadczyć o istnieniu u danej osoby któregoś z wielu różnych zaburzeń lękowych (nerwicowych).

Przyczyny:

pewne dziedziczone geny
trudne sytuacje (zmiana szkoły, miejsca zamieszkania, rozwód rodziców, przemoc w szkole)
nieprawidłowości dotyczące funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego
kwestiach osobowościowych (ogólny poziom lękliwości),
wpływie późniejszych sytuacji kryzysowych,
przewlekłego stresu

Objawy:

Nadmierny lęk i niepokój
Kłopoty z koncentracją i pamięcią
Trudności z oddychaniem
Kołatania serca,
Silne napięcia,
Nadmierne pocenie się
Ból głowy
Zaburzenia snu
Problemy ze strony układu pokarmowego
Natrętne myśli dotyczące wyolbrzymionych zagrożeń
Nieodparta potrzeba wykonania pewnych powtarzalnych czynności

Leczenie:

Jak w większości problemów psychicznych i emocjonalnych wskazane jest działanie dwutorowe – przyjmowanie leków oraz podjęcie psychoterapii. Brak jednego z tych elementów może wpłynąć ujemnie na powodzenie leczenia, gdyż sama farmakoterapia nie dotrze do warstwy psychologicznej problemu, natomiast w ostrzejszych stanach lękowych podjęcie terapii bez leków może okazać się dla pacjenta zbyt obciążające.